მოედანი |
მუსიკის პირობები

მოედანი |

ლექსიკონის კატეგორიები
ტერმინები და ცნებები

ხმის სიმაღლე მუსიკის ერთ-ერთი მთავარი თვისებაა. ხმა. ცნება V. z. დაკავშირებულია სივრცითი წარმოდგენების მუსიკაზე გადაცემასთან. ვ.სთ. წარმოადგენს ხმოვანი სხეულის ვიბრაციის სიხშირის ადამიანის აღქმის ფორმას და პირდაპირ არის დამოკიდებული მასზე - რაც უფრო მაღალია სიხშირე, მით უფრო მაღალია ხმა და პირიქით. ვ.-ს აღქმა ჰ. დამოკიდებულია სმენის ორგანოს ფიზიოლოგიურ მახასიათებლებზე. სიმაღლის მკაფიო აღქმისთვის ბგერას უნდა ჰქონდეს ჰარმონიული სპექტრი ან მასთან ახლოს სპექტრი (ოვერტონები განლაგებული უნდა იყოს ეგრეთ წოდებული ბუნებრივი მასშტაბის გასწვრივ) და მინიმალური ხმაურის ოვერტონები; ჰარმონიის არარსებობისას (ქსილოფონის, ზარების და ა.შ. ბგერებში) ან ხმაურის სპექტრით (დრამი, ტამ-ტამი და ა.შ.) V. z. ნაკლებად ნათელი ხდება ან საერთოდ არ აღიქმება. ხმა საკმარისად გრძელი უნდა იყოს - მაგალითად, შუა რეგისტრში, არაუმეტეს 0,015 წამისა. ვ.-ს აღქმაზე ჰ. ასევე გავლენას ახდენს ხმის სიძლიერე, ვიბრატოს არსებობა ან არარსებობა, ხმის შეტევა (დინამიური ცვლილებების ფორმა ბგერის დასაწყისში) და სხვა ფაქტორები. მუსიკაში ფსიქოლოგები აღნიშნავენ ხმის სიმაღლის აღქმის ორ ასპექტს: ინტერვალი, რომელიც დაკავშირებულია ბგერების სიხშირეების თანაფარდობასთან და ტემბრი, რომელიც ხასიათდება ბგერის ფერის ცვლილების შეგრძნებით - განმანათლებლობა გაზრდისას და ჩაბნელება კლებისას. ინტერვალის კომპონენტი აღიქმება დიაპაზონში 16 ჰც-დან (C2) 4000-4500 ჰც-მდე (დაახლოებით c5 – d5), ტემბრის კომპონენტი – 16 ჰც-დან 18-000 ჰც-მდე. ქვედა ზღვარს მიღმა არის ინფრაბგერების რეგიონი, სადაც ადამიანის ყური საერთოდ არ აღიქვამს რხევად მოძრაობებს, როგორც ხმას. სმენის მგრძნობელობა მცირე ცვლილებების მიმართ V. z.-ში, რომელიც ხასიათდება V. z.-ის განმასხვავებელი ზღვრით, ყველაზე მაღალია მცირე – მე-19 ოქტავის დიაპაზონში; ექსტრემალურ რეგისტრებში ქვეითების მგრძნობელობა მცირდება. აღქმის თავისებურებების მიხედვით ვ.ჰ. ტონალური სმენის რამდენიმე სახეობა არსებობს (იხ. მუსიკალური სმენა): აბსოლუტური (მათ შორის ტონალური), ფარდობითი ან ინტერვალური და ინტონაციური. როგორც კვლევებმა აჩვენა ბუები. მუსიკალური აკუსტიკა NA Garbuzov, ხმოვანი სმენა აქვს ზონის ბუნება (იხ. ზონა).

მუსიკალურ პრაქტიკაში ვ. იგი მითითებულია მუსიკალური, ანბანური და რიცხვითი ნიშნებით (იხ. მუსიკალური ანბანი), აკუსტიკაში ის იზომება ჰერცში (ვიბრაციების რაოდენობა წამში); როგორც ყველაზე პატარა ზომის ერთეული V. z. გამოყენებულია ცენტი (დაბურული ნახევარტონის მეასედი).

წყაროები: გარბუზოვი ჰ.ა., აკუსტიკური სმენის ზონალური ბუნება, M.-L., 1948; მუსიკალური აკუსტიკა, უხ. შემწეობა ქვეშ ed. NA Garbuzova, M., 1954. აგრეთვე იხ. ქ. აკუსტიკა მუსიკალურია.

EV ნაზაიკინსკი

დატოვე პასუხი